Magazyny Energii H2LiveLab

W ramach współpracy realizacja projektu związanego ze zwiększeniem bezpieczeństwa energetycznego regionu oraz stabilności sieci elektroenergetycznej OSDn („ZKLASTER DYSTRYBUCJA Sp. z o.o.”) poprzez realizację wielkoskalowego hybrydowego magazynu energii w ramach „Zgorzelecki Klaster Rozwoju Odnawialnych Źródeł Energii i Efektywności Energetycznej”. realizację projekt jest realizowany przez STORION ENERGY POLAND sp. z o.o.(Novavis Storage sp. z o.o.) w ramach „Zgorzelecki Klaster Rozwoju Odnawialnych Źródeł Energii i Efektywności Energetycznej”.

Realizacja w oparciu o środki w ramach programu „Fundusz Innowacji”, którego dedykowana nazwa brzmiała Innovation Fund Large Scale Projects (InnovFund-LSC-2020-Two-Stage). Wniosek uzyskał pozytywną rekomendację, celem realizacji projektu: „Hybrydowy magazyn energii”, który będzie się składał z:

• Magazynu litowo-jonowego – technologii najbardziej rozwiniętej i zapewniającej najszybszą współpracę z siecią elektroenergetyczną;

• Baterii przepływowej – rozwiązania, które cechuje się największą dostępną ilością cykli ładowania i rozładowywania magazynu, a co za tym idzie najdłuższą żywotnością i największymi możliwościami pojemnościowymi oraz 100-procentowym recyklingiem zastosowanych komponentów;

• Elektrolizera – czyli urządzenia zmieniającego energię elektryczną na „zielony wodór” w technologii PEM (z elektrolitem polimerowym). Produkowany wodór może służyć między innymi jako paliwo zasilające nowoczesną flotę komunikacji, generator prądotwórczy. System wraz instalacja monitoringu i bezpieczeństwa z wykorzystaniem rozwiązań opartych o technologie światłowodową. Wyprodukowany wodór będzie wykorzystywany jako paliwo bezpośrednio w miejscu prowadzenia procesu.

• Elektrowni słonecznej jako źródła zasilania.

• Stacje ładowania pojazdów elektrycznych,

• Autorskiego systemu automatyki, sterowania i nadzoru,


H2LiveLab Złożony do NCBiR

System zarządzania kluczowymi innowacjami w zakresie technologii wodorowych (w ocenie)

Celem głównym projektu H2LiveLab jest opracowanie systemu zarządzania kluczowymi innowacjami w zakresie technologii wodorowych z wykorzystaniem klauzul eksperymentalnych. Poprzez nadanie nowym przepisom prawnym większej elastyczności zwiększona zostanie efektywność regionalnych ekosystemów innowacji dolin wodorowych. Cele cząstkowe poszczególnych etapów prac badawczych będą obejmowały: (1) Zweryfikowanie modeli zarządzania regionalnymi ekosystemami innowacji wodorowych od wytwarzania, poprzez jego gromadzenie i dystrybucję po końcowe zastosowania w energetyce, transporcie i chemii. (2) Rozwiniecie modelu zarządzania regionalnymi ekosystemami innowacji wodorowych w energetyce, transporcie oraz przemyśle chemicznym poprzez zainicjowanie wdrożenia eksperymentalnych projektów pilotażowych. (3) Wsparcie wiodących przedsiębiorstw z branży energetycznej, transportowej i chemicznej w dialogu technologicznym na etapie przedwdrożeniowym przygotowania aplikacji w przełomowych technologiach wodorowych. Wnioskodawca kieruje się ponadto przekonaniem, iż brak rozwiązań systemowych w zakresie zarządzania sektorem inwestycji wodorowych wymusza konieczność poznania i wdrożenia innowacyjnych sposobów postępowania, które określane są w literaturze przedmiotu różnymi terminami, w tym często jako laboratoria w świecie rzeczywistym (ang.: Real-world laboratories). Przy braku ugruntowanego polskiego nazewnictwa w tym obszarze autorzy używać będą dalej w opisie skrótowego terminu LivingLab. Podjęcie unikatowego w warunkach polskich przedsięwzięcia wymaga zbudowania konsorcjum reprezentującego: jednostkę naukową (Politechnika Wrocławska), administrację państwową (Ministerstwo Klimatu i Środowiska), wyspecjalizowaną agendę państwową (Agencja Rozwoju Przemysłu S.A.), duży podmiot gospodarczy (Zakłady Azotowe Kędzierzyn S.A.) oraz klaster energetyczny (Zgorzelecki Klaster Rozwoju Odnawialnych Źródeł Energii i Efektywności Energetycznej).

Konsorcjum: Politechnika Wrocławska, ARP, Azoty, ZKlaster, MKiŚ


Offshore Złożony do NCBiR

Ekosystemowy model konwersji przemysłu w kierunku wodorowego łańcucha dostaw dla Morskiej Energetyki Wiatrowej (MEW).

Krajowy sektor Morskiej Energetyki Wiatrowej (MEW) znacznie odbiega od globalnych liderów sektora Offshore. Ocenia się, że energetyka morska na Bałtyku do 2040r. osiągnie poziom ok. 11GW (poziom mocy, który uzyskał decyzję RM o wsparciu do 2027r.), a szacowana wartość inwestycji w projekty MEW wyniesie wartość 160 mld zł. Konieczne jest zaangażowanie polskich podmiotów w nowym polskim łańcuchu dostaw dla MEW. Przyjęto, że przez łańcuch dostaw rozumie się sekwencję zdarzeń obejmującą cały cykl życia produktu, od koncepcji po konsumpcję i recykling. Wprawdzie łańcuch dostaw dla sektora MEW opartego o stacjonarne wieże lokalizowane na wybrzeżach został całkowicie opanowany przez kilku globalnych liderów. Próba podjęcia walki konkurencyjnej w tej głównej niszy, nawet przy ogromnym wsparciu państwa, jest obarczona dużym ryzykiem niepowodzenia, ale możliwy jest jeszcze udział polskich podmiotów na dolnym poziomie wartości łańcuchów dostaw tak ukształtowanego sektora MEW. Szacuje się, że w procesy przygotowania, budowy, a następnie eksploatacji farm wiatrowych w polskiej części Bałtyku mogłoby zostać włączonych ponad sto krajowych podmiotów, w tym kilkaset podmiotów sektora MŚP współpracujących z bezpośrednimi dostawcami do MEW. Wdrożenie opartej na innowacjach polityki sektorowej państwa w obszarze MEW daje szansę na uchwycenie przełomowej technologii wodorowej we wczesnym etapie rozwoju, co przybliży nas do zrealizowania polskiego ambitnego celu 50% local content do 2030r. Wnioskodawcy


zaproponują w projekcie strategię niebieskiego oceanu polegającą na budowie sektorowego modelu ekosystemu innowacji dla wodorowego łańcucha dostaw MEW zweryfikowana i uzasadniona zostanie teza o rozwoju MEW w kierunku jednostek pływających generujących wodór. Pozwoli to na uruchomienie działań do budowy całego łańcucha dostaw taniego wodoru zapewniającego dostawy energii w różnej formie. Zostanie uruchomiony i przetestowany pilotażowy ekosystem innowacji dla wodorowego łańcucha dostaw.

Konsorcjum: Politechnika Wrocławska, ITG Komag, Akademia Morska, ZKlaster

Łańcuch dostaw PV Złożony do NCBiR

Strategia rozwoju przemysłu fotowoltaicznego w Polsce do 2030 roku wraz programem wykonawczym na rzecz zwiększenia udziału krajowych podmiotów w łańcuchu dostaw

Streszczenie projektu (PL)

Podejście strategiczne do realizowanego projektu pozwoli na zbadanie turbulentnego otoczenia i analizę sektora PV oraz wskazanie praktycznych aspektów wdrożenia strategii rozwoju przemysłu fotowoltaicznego w Polsce do 2030 roku. W kształtowaniu programu wykonawczego ze względu na ambitne cele realizacji programu wykonawczym na rzecz zwiększenia udziału krajowych podmiotów w łańcuchu dostaw będzie podjęta współpraca z licznym gronem przedsiębiorstw i interesariuszy sektora PV. Punktem wyjścia jest diagnoza sektora PV, w którym dominują zagrożenia i słabości obecnego sektora PV w Polsce. Antycypacyjna strategia rozwoju przemysłu fotowoltaicznego musi więc szukać rozwiązać w kreatywnych organizacjach oraz eksplorować logistyczne potencjały łańcuchów dostaw. Elastyczne mapowanie i analiza krajowego sektora przemysłu produkcji urządzeń i komponentów PV służyć będzie konwersji przemysłu na potrzeby PV. Wypracowane zostaną podstawy spójnego programu rozwoju technologicznego skoncentrowanego na poprawie wydajności i żywotności systemów oraz mechanizmy wspierania technologii regeneracji, recyklingu i utylizacji urządzeń. Opracowana zostanie koncepcja (w tym zestawu polityk) koordynacji instalacji fotowoltaicznych z systemem elektroenergetycznym oraz wskazane zostaną mechanizmy zwiększające dostępność infrastruktury dla inwestycji z równoległą budową kompetencji sektorowych. Przetestowanie mechanizmów innowacyjności i rozwoju przemysłu w łańcuchu dostaw z uwzględnieniem instrumentów ochrony rynku krajowego zgodnie z zasadami UE, redukcji śladu węglowego w łańcuchu dostaw oraz promocji eksportu oraz wskazanie innowacyjnych mechanizmów finansowych (włączenie sektora finansowego) sprzyjające koordynacji działań pozwoli na wypracowanie mechanizmów (regulacyjnych i instytucjonalnych) maksymalizujących local content. Pilotażowe wdrożenie sieci klastrów dedykowanych rozwojowi PV integrujących MŚP w ekosystem innowacji służyć będzie budowie nowoczesnego łańcucha dostaw.


Konsorcjum: Politechnika Wrocławska, ITG Komag, IEO-G.Wiśniewski, ZKlaster


Systemowe magazyny energii na terenach pogórniczych jako element realizacji polityki energetycznej kraju

– pomysł na rozwiązanie problemu magazynowania energii (złożone do MKiŚ)

Komag, ZKlaster, ARP, IGSMiE PAN

Podstawowym celem Propozycji jest przygotowanie programu oraz rozwiązań wspierających transformację energetyczną oraz rozwój odnawialnych źródeł energii poprzez opracowanie i wdrożenie systemowych rozwiązań wykorzystujących nieatrakcyjne z punktu widzenia działalności przemysłowej i usługowej tereny pogórnicze dla efektywnej i uzasadnionej ekonomicznie integracji energetyki rozproszonej z systemem elektroenergetycznym. Propozycja podejmuje kwestie opracowania programu i rozwiązań, testowania modelu systemowych magazynów energii o pojemności średniej i dużej dla obecnych i przyszłych nieruchomości pogórniczych, a także standardy, procedury modelowania i kryteria doboru uzupełniających się (synergicznych) technologii magazynowania do specyficznych cech nieruchomości pogórniczych (obecnych i przyszłych). Dotychczas opracowywane strategie, programy, polityki w stosunkowo niewielkim stopniu wykorzystywały możliwe synergie potencjalnych rozwiązań. Przedstawiana propozycja łączy dwie, dotychczas prezentowane odrębnie, transformacje: transformację terenów pogórniczych oraz transformację energetyczną, tworząc integrowane rozwiązania poprzez wykorzystanie transformowanych nieruchomości pogórniczych na potrzeby transformowanej energetyki. Przedstawiana propozycja lokowana w trójkącie nieruchomości pogórnicze – odnawialne źródła energii – sieć elektroenergetyczna powiększa potencjał rozwojowy OZE poprzez budowę systemowego zaplecza magazynowego, oddziałuje na zwiększenie elastyczności sieci i zapewnia nową wartość ekonomiczną nieruchomościom pogórniczym. Równocześnie propozycja zwiększa efektywność wykorzystania potencjalnych środków dedykowanych na potrzeby wsparcia transformacji terenów pogórniczych oraz transformacji energetycznej

Kompleksowy program rozwoju Ekosystemu Pojazdów Autonomicznych

Opracował Zespół: ZKlaster, Politechnika Wrocławska, Politechnika Łódzka, Politechnika Warszawska, Komag. – propozycja złożona do MKiŚ

Green Deal EU zakłada 90% redukcję emisji gazów cieplarnianych z transportu. Przedstawiony 14 lipca 2021r. pakiet Fit for 55 proponuje zaostrzenie norm tak, by średnia emisja z nowych samochodów zmniejszyła się od 2030r. o 55% i od 2035r. o 100%. Wszystkie zatem nowe samochody rejestrowane od 2035r. będą bezemisyjne. Do 2030r., branża automotive w Polsce powinna więc przejść proces głębokiej zmiany, który włączy ją w łańcuch wartości pojazdów elektrycznych, w tym autonomicznych. Obecnie krajowe zakłady produkują elementy niewystępujące w tego typu pojazdach, np.: silniki spalinowe, skrzynie biegów, hydraulikę, sprzęgła, systemy smarowania. Większość krajowego łańcucha dostaw automotive będzie zbędna, co wiąże się z trwałą utratą ok. 1 mln miejsc pracy (ponad 2,5 razy więcej niż liczba miejsc pracy do likwidacji w ramach odchodzenia od węgla). Rozwój technologii sprawi, że obecne znaczenie słowa „automotive” będzie ewoluować w kierunku mobilności, budując sektor autonomicznej mobilności (AM) . Cechować się on będzie m.in. autonomicznością związaną ze sztuczną inteligencją, uczeniem maszynowym, komunikacją typu 5G, nanomateriałami.

Ekosystem Pojazdów Autonomicznych (EPA) winien stymulować rozwój szeroko rozumianej branży obiektów autonomicznych, które mogą funkcjonować bez kontroli człowieka, podejmując niezależne decyzje na podstawie zgromadzonych danych.

PROJEKT E-VAN

Narodowe Centrum Badań i Rozwoju wyłoniło cztery firmy, które przeszły do kluczowego etapu programu E-VAN, wspierającego rozwój polskich samochodów dostawczych o napędzie elektrycznym lub wodorowym. Najwięcej punktów zebrała spółka Innovation AG, opracowująca od lat koncepcje elektromobilności w ramach Zgorzeleckiego Klastra Efektywności Energetycznej. Finansowanie na dalsze prace dostaną też spółka Sobiesława Zasady, warszawki Instytut Elektrotechniki oraz wodorowa Syrena z Kutna wraz z Ekoenergetyką i Mpower. Opracowane w ramach programu pojazdy mają mieć ładowność przynajmniej 1 tony i możliwość pokonania na jednym ładowaniu 250 km (w przypadku auta na baterie) lub 400 km (w przypadku pojazdu z wodorowym ogniwem paliwowym – FCEV).

Zautmatyzowany modułowy system do mycia paneli fotowoltaicznych 

Modułowy system do mycia paneli fotowoltaicznych na farmach.

System ma myć skutecznie zanieczyszczone panele za pomocą pary wodnej, bez użycia chemii i środków czyszczących z maksymalnym odzyskiem wody i minimalnym udziałem operatora.

Ponadto pozwoli na łatwy transport pomiędzy rzędami paneli oraz farmami paneli fotowoltaicznych przy wykorzystaniu e-mobilności oraz energii OZE.

Innowacyjność polega na systemie odzysku oraz ponownym wykorzystaniu wody skraplającej się na powierzchni paneli po użyciu pary i zassaniu jej do zbiornika. Po filtracji mechanicznej woda ta będzie użyta po chwili ponownie w urządzeniu na kolejnych panelach.

Wyszczegółnienie przewag konkurencyjnych

• Odzyskiwanie wody

• Mycie parą – małe zużycie wody

• Moduły które zapewnią możliwość pracy w wielu konfiguracjach farm (np.różna ilość rzędów paneli)

• Mobilność systemu – będzie oparty o wykorzystanie pojazdu Sokół4×4 z dopuszczeniem do ruchu – 6 farm 1 MW na jednym ładowaniu, pojazd po drodze porusza się z normalna prędkością

• Wykorzystanie źródeł odnawialnych – energia pochodzi z samochodu elektrycznego , który może być ładowany bezpośrednio na farmie

• Mycie wszystkich rodzajów naturalnych zanieczyszczeń

• Waga

• Możliwość „przejścia” urządzenia na kolejne rzędy paneli


Innovation AG 

PROJEKT SOKÓŁ 4×4

Sokół 4×4 to uniwersalna platforma o napędzie w 100% elektrycznym. Technologie zastosowane w Sokole 4×4 mogą być przeniesione do dowolnego rozwiązania z zakresu elektromobilności. Obecny pojazd otrzymał nadwozie z Land Rovera Defendera. Nadwozie może być dowolnie modyfikowane, a technologie wdrażane indywidualnie do nowo konstruowanych pojazdów elektrycznych jak i ekokonwersji już istniejących.

ELEKTRYCZNY BUS

Innovation AG wchodzi w nowy etap rozwoju i współpracy z klientami. Kolejne pojazdy schodzą z naszej linii. Zobaczcie, jak wygląda Ford Transit po ekokonwersji. Nasze nowe pojazdy to już nie tylko auta zadaniowe, ale również stosowane w ruchu codziennym, vany i samochody dostawcze. Uważamy, że ten segment aut elektrycznych może w Polsce rozwijać się bardzo dynamicznie.Na pokładzie mamy również konwersje Renault Mastera w podobnej konfiguracji co Ford Transit.

MOCAP SYSTEMS

Nowe możliwości wykorzystania systemów przechwytywania ruchu

System motion capture budowany przez MoCap Systems jest najlepszym na świecie systemem do przechwytywania ruchu człowieka, który może być wykorzystany w branży gier komputerowych, przemyśle filmowym, a nawet medycynie. Swoje wyśrubowane parametry zawdzięcza nowatorskiemu podejściu – zamiast tradycyjnych kamer używa on specyficznej klatki, w której znajduje się 12-watowy niebieski laser oraz system 5 zwierciadeł transferowych, 2 zwierciadeł parabolicznych oraz 12 zwierciadeł generujących powierzchnie laserowe. Aktor, którego ruch jest obrazowany, nosi natomiast na sobie kostium, na którym umieszczonych jest 200 fotodiod

OVERSIZ3D MK1

Przykład zastosowania dużego druku 3D:
• Jacht, łódź, kajak
• Pojazdy: błotniki, maska, ścianki, grodzie, deska rozdzielcza
• Habitaty
• Łopaty wirników• Elementy inżynierii wodnej i lądowej
• Rzeźby i elementy dekoracji

Drukarka OVERSIZ3D MK1 drukuje duże elementy w jednym kawałku, jako stabilny, powtarzalny proces przemysłowy. Ogromna przestrzeń robocza 5.5 m x 1.5 m x 1.8 m w połączeniu z podgrzewanym stołem i stabilną temperaturą komory daje dostęp do szerokiej gamy materiałów. Dwa ekstrudery z automatyczną regulacją wysokości pozwalają na budowę podpory i docelowego obiektu w jednym, ciągłym procesie.